6 November 2014 de dag dat ik voor het 1st echt kennis mocht maken met zowel Kapap als Witkamp. Bij het lezen van de Facebook status die ik destijds heb geplaatst weet ik precies wat ik toen voelde en dat is eigenlijks nooit veranderd!
Van bloed, zweet & tranen tot gesprekken met Erika die mij weer en meer moed gaven om door te gaan. Te leren luisteren naar mijn eigen ik en daar op vertrouwen. Tijdens de lessen kon ik mijzelf ontladen, ik werd zekerder van mezelf en genoot van het groeps verband wat tijdens de lessen echt nodig is.
Door mijn lichamelijke gebreken staat het trainen op een laag pitje maar wat mis ik die tijd, de tijd van "kom op door gaan Tessa je bent er bijna" of "hey waar blijf je we beginnen zo?" We hebben met z'n allen op het Zaailand staan promoten, we hebben RSDkindervakantie weken met succes georganiseerd. Alle lessen waren leerzaam, je moet tot je grens gaan om te ervaren wat jij in je hebt! Ik heb mensen ontmoet met ieder een eigen reden om hier te trainen en wat die reden ook was, iedereen is welkom en wordt hetzelfde behandelt als de rest.
Voor het overlijden van Fred Witkamp☆ was ik al niet meer aan het trainen maar wat voelde ik mij op dit moment betrokken bij deze RSD familie. Ik ben zó onwijs trots op onze juf Erika hoe zij zich weet staande te houden na deze moeilijke tijd en in deze mannen wereld! Ik hoop dat je jou kennis nog aan velen mag doorgeven en wens jou en jou 2 mannen Steven Blijd en Ronald Mulder nog heel veel sympathieke lessen & projecten in de toekomst.